Rehabilitacija periferne pareze nervusa facialisa (ličnog živca) predstavlja slabost ili kljenut mimične muskulature jedne strane lica kao rezultat oštećenja sedmog moždanog živca – nervusa facialisa.
Sastoji se od motoričkih, osjetnih i parasimpatičkih živčanih vlakana. Slabost ili pareza (paraliza) facijalnog živca može biti kompletna i inkompletna. Najčešće je u pitanju takozvana Bellova pareza (paraliza), no jednostrana slabost mimične muskulature može nastupiti i u sklopu drugih neuroloških bolesti. Ovaj živac je kratak te lociran u dobro prokrvljenom tkivu lica, a jedan živčani ogranak ličnog živca inervira puno manji broj mišićnih vlakana nego kod živaca koji inerviraju velike mišiće na nogama ili rukama.
Određivanje stupnja pareze na početku terapije odnosno rehabilitacije od važnosti je radi prognoze i praćenja uspjeha rehabilitacije.Osim medikamentoznog liječenja koje prvenstveno obuhvaća kortikosteroidnu i antivirusnu terapiju, korištenje antibiotske masti za oko te kapi za vlaženje oka.
Fizikalna terapija predstavlja veliku ulogu u rehabilitaciji prvenstveno obuhvaćajući elektrostimulaciju, biofeedback s ogledalom ili elektromiografijom, masažu lica uz primjenu blagih toplinskih procedura te specifične vježbe, kao i zaštitu oka od isušivanja. Studije su pokazale da od svih navedenih fizikalnih procedura najveću vrijednost imaju pravilno izvedene vježbe (pasivne, aktivnopotpomognute, aktivne s otporom) te biofeedback, ultrazvuk i točkasti laser s značajnom učinkovitosti u preveniraju pojave postparalitičkog tika odnosno sinkinezija. 
